Wolski dół

Roweru już mi bardzo brakowało, była opcja na Niepołomice, ale to strasznie nudny kierunek i jednak zostałem przy Wolskim z Sylwkiem. Początek standardowo: niebieskim pod ZOO, dalej na Bielany czerwonym, podjazd na Sowiniec niebieskim a dalej czekał na nas gwóźdź programu. Zjazd Wolskim Dołem, jedną z cięższych tras pieszych w tym rejonie.
Początek to malownicze schody

Od początku starałem się finezyjnie omijać stare stopnie i wybierać lepszą opcje. Niestety nie bardzo mi to wychodziło i po 100 metrach było 2: 0 dla Lasu, dwie niegroźne gleby na zachętę.

Sylwester wybrał opcje byle do przodu najlepiej schodami i ta strategia okazała się prawie dobra, bo lampka nie wytrzymała walki z kamieniami. 3:0

Żółty szlak gdyby ktoś o niego zadbał byłby świetnym singlem. Skacze raz w górę raz w dół, wije na boki a przy tym cały czas miło opada... Niestety miejscami jest wąsko a ścieżka bywa rozorana, co powoduje brak płynności jazdy.

I to chyba jedyny niewielki minus. Małym nakładem sił można by z tej trasy zrobić coś naprawdę wyjątkowego.

I jedno jest pewne, za jakiś czas, trzeba wrócić na ten przyjemny, ale wymagający i techniczny szlak. Mało jest takich miejsc w okolicach Krakowa.

Po mieście

Czasem słońce czasem deszcz a nawet grad...

Dużo jeżdzenia po krakowie, warunki zmienne momentami cieżkie

5 na chorobowym

Dziś krótko bo zdrowie jeszcze nie takie jak powinno. Krótka wyciczka emeryckim tempem po Krakowie.

Wolski na zakwasie

Wypad na rower to prawdzie lekarstwo dla skołatanych nerwów. Nic tak nie uspokaja jak szum opon na asfalcie... Trasa na początek standardowa. Zaczynam na Starowolskiej. Podjazd wydawał się cięższy niż zwykle... ale wysapałem się jakoś pod ZOO. Dalej czerwonym szlakiem zjazd do polany bielańskiej. Szkoda, że bylo trochę ludzi bo zjeżdzało się całkiem fajnie. Ogólnie rzecz ujmując niedziela jest kiepskim dniem na jazde rowerem, w Wolskim tłumy, na bulwarach tłumy i uważać trzeba bardziej niż na leśnej ścieżce. Z polany bielańskiej ruszam niebieskim w kierunku Sowińca, podjazd przyjemny i bez niespodzianek. Od Kopca Piłsudskiego do Zoo przemykam czerwonym szlakiem i rozpoczynam zjazd niebieskim pieszym. Ostatni raz kiedy tamtędy jechałem zaliczyłem sporą glebe. Ale szlak mało uczęszczany i warty uwagi. Końcowy ostry zjazd pokonuje dość ostrożnie a ostatnia rynna wymagająca wysokiej prędkości podbija poziom adrenaliny. Dobry kawałek dla przełamania psychiki. Utęskniona wiosna już jest i wypada sie tylko cieszyć!

Po mieście

Dojazdowo